Peribahasa
Tamil mengatakan bahawa sebutir nasi di dalam periuk menjadi wakil kepada
keseluruhan nasi di dalam periuk itu. Jika sebutir nasi sedap, maka tentulah
semuanya sedap.
Begitulah
juga Tang Ah
Chai menjadi bukti kepada minat kaum Cina mengenali, memahami, dan
menghayati budaya kaum India dan agama Hindu. Malah, beliau bukan setakat
seorang peminat tetapi sudah menjadi seorang pengkaji dan pakar yang mampu
menyampaikan maklumat tentang budaya India-Hindu kepada komunitinya.
Sebagai
seorang pengkaji dan penulis, saya juga banyak menulis mengenai budaya
India-Hindu dalam Bahasa Malaysia. Pada masa saya, saya
akui hakikat bahawa penguasaan bahasa kebangsaan masih menjadi kekangan kepada
kebanyakan masyarakat Cina untuk membaca dan menghayati tulisan saya.
Jadi,
apabila saya bertemu Tang Ah Chai yang menulis pelbagai hal berkaitan budaya
India-Hindu dalam bahasa Cina, saya amat gembira. Usaha beliau berjaya
mengatasi masalah bahasa yang menjadi penghalang untuk komuniti Cina di
Malaysia mengenali budaya India-Hindu secara lebih mendalam. (Baca juga tulisan
saya mengenai beliau bertajuk “Duta Perpaduan Cina-India” dalam buku Dewi Pertiwi.)
Apabila
Tang Ah Chai berkongsi maklumat di media sosial seperti Facebook, saya perhatikan ada banyak reaksi positif daripada orang
ramai. Ada juga yang mengemukakan pertanyaan lanjut dan beliau dengan tenang
menjawab segala soalan itu. Situasi positif ini amat membantu usaha
memperkenalkan budaya India-Hindu kepada kaum Cina yang memang benar-benar
berminat untuk mengambil tahu.
Saya sangat
gembira apabila Tang Ah Chai membuat keputusan mengumpul dan menerbitkan
tulisan beliau dalam bentuk buku. Dengan cara ini, orang ramai dapat menikmati
tulisan beliau secara lebih menyeluruh. Buku The
Gorgeous Temple: Anthology of Hinduism and Hindu Temples in Malaysia
juga bakal menjadi bahan rujukan dan dokumentasi berguna untuk generasi akan
datang.
Kesemua
topik yang dibincangkan dalam buku ini amat menarik minat saya. Saya yakin
bahawa para pembaca akan dapat menimba ilmu dan pengetahuan yang sangat berguna
menerusi buku ini. Malah, saya berani katakan bahawa maklumat di dalam buku ini
lebih lengkap berbanding maklumat yang diketahui orang awam daripada kalangan
orang India-Hindu di Malaysia.
Bahagian Satu dimulakan dengan perbincangan
tentang sejarah dan mitos Hindu. Ini memang satu cara baik untuk menarik minat
pembaca. Malah, kita akan menyedari betapa ada persamaan dalam beberapa mitos
dan cerita dongeng dalam Tamadun India, Tamadun China, dan Tamadun Greek. Misalnya,
mitos tentang bagaimana Bumi terhasil. Kisah dewa-dewi pula pasti menarik minat
pembaca kaum Cina kerana ada kaitan dengan dewa-dewi dalam budaya Cina juga.
Kisah
dewa-dewi yang berkepala binatang pula satu lagi topik menarik yang kurang
dibincangkan dalam kalangan masyarakat. Kalau diperhatikan, hampir semua
binatang dipaparkan sebagai dewa-dewi dalam budaya Hindu. Saya gembira kerana
Tang Ah Chai tulis menulis mengenai topik ini. Kisah Sun Wu Kong dan Hanuman
pasti menarik minat pembaca untuk melihat kaitan dengan penyebaran agama
Buddha. Konsep naga dalam budaya India dan Cina ada perbezaan tetapi menarik
untuk dibincangkan.
Perbincangan
mengenai kedudukan lembu dalam budaya masyarakat India-Hindu sangat penting,
khususnya dalam konteks masyarakat majmuk di Malaysia. Masih ramai orang
(khususnya orang Melayu) tidak memahami sebab sebenar orang Hindu tidak makan daging lembu. Apabila saya
menulis topik ini dalam Bahasa Malaysia dahulu, sambutan amat baik diterima
daripada pembaca Melayu. Saya amat yakin bahawa huraian Tang Ah Chai di dalam
buku ini akan membantu pembaca kaum Cina memahami kedudukan suci lembu dalam
budaya India-Hindu.
Sesungguhnya,
ajaran Hinduisme atau Sanatana Dharma amat kompleks kerana merupakan agama yang
paling awal muncul di muka Bumi. Ia bermula sebagai ajaran yang disampaikan
secara lisan dari generasi ke generasi selama beribu-ribu tahun. Hanya kemudian
ajaran Hindu mula dicatat menggunakan bahasa Prakrit dan Sanskrit.
Memang
tidak mudah untuk memahami ajaran Hindu secara sepenuhnya. Maka, kandungan buku
tulisan Tang Ah Chai merupakan satu cara yang sangat penting untuk memahami
pelbagai aspek agama Hindu secara mudah. Perkara ini dapat diteliti menerusi
esei-esei yang termuat dalam Bahagian Kedua buku ini.
Kitab-kitab
Hindu menggunakan bahasa Sanskrit yang tidak difahami oleh semua. Di negara
India, terjemahan sudah dilakukan dalam pelbagai bahasa. Bagi kaum India di
Malaysia, terjemahan bahasa Tamil dan Inggeris amat membantu. Saya pula sering
menulis dalam Bahasa Malaysia supaya segala ajaran Hindu boleh difahami orang
awam.
Penerbit di
negara China dan Taiwan juga rajin menerbitkan terjemahan karya epik Hindu.
Misalnya, Ramayana dan Mahabharata dikenali pembaca di sana. Kini,
menerusi buku ini, Tang Ah Chai membantu pembaca kaum Cina di Malaysia memahami
kitab-kitab Hindu secara lebih dekat.
Topik-topik
yang disentuh juga amat unik. Misalnya, selain daripada menghuraikan mengenai
kitab Hindu, dewa-dewi, dan epik Ramayana,
Tang Ah Chai turut menyentuh topik kurang popular seperti transgender dalam
agama Hindu serta dewa cinta yang digelar Kama. Pembaca mungkin sediki terkejut
apabila mengetahui sikap terbuka tamadun India-Hindu terhadap hal-hal
seksualiti dan seks.
Huraian
tentang perbezaan antara mazhab Shaivisme dan Vaishnavisme juga menarik untuk
diketahui; walaupun penganut Hindu di Malaysia semakin tidak menghiraukan
perbezaan mazhab dalam kehidupan seharian. Konsep avatara, khususnya berhubung
sepuluh avatara Dewa Vishnu amat menarik dan berjaya diterangkan oleh Tang Ah
Chai dengan gaya yang mudah difahami.
Sekali
lagi, apabila membaca tentang dewa-dewi Hindu, pembaca kaum Cina akan dapat
mengaitkan pula dengan amalan hampir sama dalam budaya Cina, khasnya agama
Buddha. Kisah Dewa Murugan yang membunuh Surapadman serta kisah di sebalik perayaan
Navarathri juga sangat unik dan wajar diketahui orang ramai. Kisah mitos,
legenda, dan purana ini wajar
diketahui kerana ia membentuk sebahagian identiti dan jati diri kaum India-Hindu.
Apabila
pembaca buku ini sudah menimba ilmu dan pengetahuan, maka mereka akan lebih
memahami amalan budaya orang India-Hindu. Pembaca juga akan lebih menghormati
dan bertolak-ansur apabila melihat orang Hindu melakukan sesuatu ritual semasa
perayaan keagamaan. Semua ini merupakan asas kepada perpaduan dan pembinaan
Bangsa Malaysia yang saling memahami, menghormati, dan meraikan perbezaan.
Bahagian Ketiga koleksi esei ini menumpukan kepada
topik berkaitan perayaan dan kuil Hindu. Sebagai seorang tokoh pengkaji yang
selalu “turun padang” dan melihat sendiri beberapa kuil di seluruh negara, Tang
Ah Chai mampu berkongsi maklumat yang benar, tepat, dan sahih mengenai kuil
Hindu. Selain daripada menulis secara umum tentang kuil Hindu, beliau menerangkan
juga perihal seni bina kuil.
Seterusnya,
Tang Ah Chai memanfaatkan hasil lawatan ke kuil-kuil Hindu di Batu Caves,
Puchong, Bahau, Jasin, Pulau Pinang, Alor Setar, Sentul, dan sebagainya untuk
berkongsi pelbagai maklumat menarik. Tulisan mengenai agama Hindu yang
diamalkan di Bali, Indonesia pula boleh membantu pembaca untuk memahami persamaan
dan perbezaan yang wujud antara amalan di Malaysia dan Indonesia.
Perayaan Thaipusam dan Deepavali sudah menjadi kebiasaan di
Malaysia. Namun begitu, jika difikirkan, orang ramai mungkin tidak memahami
makna sebenar dan makna simbolik bagi kedua-dua perayaan itu. Saya pernah
menulis mengenai topik-topik ini dalam Bahasa Malaysia serta mendapat reaksi
positif daripada pembaca.
Saya
percaya langkah Tang Ah Chai menulis secara mendalam tentang sambutan Thaipusam
dan Deepavali dapat meningkatkan pemahaman kaum Cina. Tulisan mengenai pottu atau titik pada dahi orang
Hindu juga suatu topik yang mungkin kecil tetapi amat penting. Huraian di dalam
buku ini boleh membantu menjawab pelbagai pertanyaan dan salah tanggap yang
mungkin wujud selama ini. Hasilnya, apabila kaum Cina berbual dengan kaum
India, dapatlah juga bercakap tentang topik-topik seperti ini yang dipelajari dalam
buku ini.
Selain
daripada memperkatakan hal-hal budaya, Tang Ah Chai turut menghuraikan perkara
berkaitan kaum India di Malaysia pada Bahagian Keempat. Topik-topik ini dihuraikan
secara terperinci dalam buku teks Sejarah di sekolah pada masa dahulu.
Malangnya, silibus baharu semakin menghakis maklumat sejarah itu. Maka, apabila
Tang Ah Chai menulis secara terperinci sejarah kedatangan kaum India ke Malaya,
pembaca dapat memahami secara lebih menyeluruh. Malah, dapat pula para pembaca membandingkan
dengan sejarah kedatangan kaum Cina pada masa dahulu.
Walaupun
hampir 85 peratus kaum India di Malaysia berketurunan Tamil dan bertutur bahasa Tamil, masih
ada kumpulan minoriti seperti Malayali, Telugu, Bengali, dan Punjabi. Dalam hal ini, saya amat
gembira dan berterima kasih kepada Tang Ah Chai kerana turut menulis mengenai
komuniti Telugu, Punjabi, dan Chetti. Esei-esei ini boleh membantu pembaca
lebih memahami keunikan dan kemajmukan yang wujud di Malaysia.
Saya amat
yakin bahawa buku ini akan mendapat sambutan daripada masyarakat Cina yang
sentiasa dahagakan ilmu serta sentiasa mahu mempelajari sesuatu yang baharu. Buku
ini juga wajar diedarkan ke sekolah rendah dan menengah aliran Cina di seluruh
negara. Semoga buku ini membantu memupuk persefahaman dan perpaduan dalam
kalangan masyarakat pelbagai kaum dan agama di Malaysia.
[Uthaya Sankar SB ialah pengasas Pertubuhan
Sasterawan Kaum India (Kavyan). Tulisan ini merupakan “Prakata”
bagi buku bahasa Cina, The Gorgeous
Temple: Anthology of Hinduism and Hindu Temples in Malaysia
tulisan Tang Ah Chai. Buku ini
terbit pada November 2024 dan edisi kedua pada Januari 2025. Sila hubungi e-mel
tangahchai2017@gmail.com
untuk urusan pembelian.]