Vikramaditya — Harapan Pembaca

Berikut ditampilkan harapan rakan-rakan terhadap buku Vetalam dan Vikramaditya (2020). Mereka antara individu yang memberi sumbangan dalam bentuk tempahan awal berbayar bagi menampung sebahagian kos mencetak buku berkenaan.

“Kisah nostalgia bermutu ini harus dibaca oleh semua.” — Jayasri Sri Ramuloo (Puchong, Selangor)

“Eagerly waiting for this book as I am sure this will have another high-quality content.” — Vickneswaran Achuthan @ Vicky Achuthan (Ayer Itam, Pulau Pinang)

“ஒரு காலத்தில் பலரின் வாசிக்கும் ஆர்வத்தைத் தூண்டியது 'விக்ரமாதித்தனும் வேதாளமும்' எனும் கதையாகும். தமிழ்ப்பள்ளியில் என் வாசிக்கும் ஆர்வத்துக்கு வித்திட்டதும் இக்கதையே. கதையோட்டம், திருப்பங்கள் அதற்கேற்ற படங்கள் அனைத்தும் வாசிப்போரைத் தம் வசம் கட்டிப்போட்டு வைத்திருந்தது. விஞ்ஞான வளர்ச்சியில் பிரசவித்த நவீன தகவல் ஊடகங்கள் விக்ரமாதித்தனையும் வேதாளத்தையும் தூசுபடியச் செய்தன. தற்போது உதயசங்கர் எஸ்பி  அவர்களால் தூசு தட்டப்பட்டு புதிய பரிணாமத்தில் தேசியமொழியில் மலரவுள்ளது மிகவும் சிறப்பு. புதிய பரிணாமத்தோடு தேசியமொழியில் படிப்பது இக்கால தலைமுறையினரைக் கண்டிப்பாகக் கவர்வதோடு தம் வாசகர் வட்டத்தையும் விக்ரமாதித்தனும் வேதாளமும் விரிவாக்கிக்கொள்வர் என்பது வெள்ளிடைமலை.” — Selvarajah Murugesan @ செந்தமிழோன் முபாசெல்வா24 (Shah Alam, Selangor)

“Gaya penulisan Uthaya memberi nafas baharu kepada karya-karya klasik India.” — Jayaprakash Jayachandran (Senawang, Negeri Sembilan)

“Buku yang harus dimiliki sebagai santapan minda untuk semua.” — Saravana Kumar @ Thenesh Kumar (Seberang Jaya, Pulau Pinang)

“Penceritaan semula dalam gaya yang pasti menarik minat generasi muda.” — Hendry Rao (Setapak, Kuala Lumpur)

“Kisah-kisah ini mengembalikan kenangan budaya silam yang menyampaikan mesej tentang kehidupan duniawi menerusi cerita yang mencuit hati.” — Asokan @ Farouk Gulsara (Cheras, Kuala Lumpur)

“Rasa teruja timbul apabila membaca cerita ini yang umpama tiada kesudahan.” — Prem Kanna Dorairaj @ Puchi Kanna (Rawang, Selangor)

“Seperti Vetalam menunggu Vikramaditya, saya sedang menunggu kelahiran buku ini.” — Murali Mohan (Kota Tinggi, Johor)

“Buku ini akan berada dalam minda pembaca seperti Vetalam di bahu Vikramaditya.” — Suganiya Jayabalan (Pengkalan Hulu, Perak)

“Sebuah kisah teladan klasik yang harus dinikmati oleh semua kaum di negara ini.” — M. Mahendran (Bentong, Pahang)

“Bahan bacaan untuk generasi muda dan generasi akan datang.” — Anuradha Chelliah (Banting, Selangor)

“A part of a puzzle will soon be in my hands.” — Vikneswaran Muniandy (Bukit Mertajam, Pulau Pinang)

“Saya berharap karya ini akan mengisi masa lapang saya.” — Jegavani Lengkan (Taiping, Perak)

“Saya tidak sabar untuk membaca buku ini.” — Sai Vijiyan @ Vicneswaran Gopal Singam (Batu Caves, Selangor)

“Buku ini pasti membawa kepada penghayatan nilai-nilai yang baik.” — Jaymani Sevanathan (Klang, Selangor)

“Saya yakin bahawa pembaca tidak akan berasa jemu menatapi buku ini, sebaliknya akan membaca dan terus membaca.” — Rupasree Ganesan (Segambut, Kuala Lumpur)

Lihat juga — [36 Sebab Anda Perlu Membaca Karya Uthaya] — [Pandangan Pembaca Budiman] — [Biodata Uthaya Sankar SB] —  [Buku-buku Uthaya]

Unsur Kristian dalam Cerpen dan Sastera Kebangsaan

“Greater love has no one than this, than to lay down one’s life for his friend.” – John 15:13 (Bible, New King James Version)

Konsep Sastera Kebangsaan yang dipelopori sejak tahun 1971 menekankan betapa perlu penulis pelbagai kaum, etnik, agama dan latar belakang menyampaikan pengalaman dan budaya komuniti mereka dalam karya Bahasa Malaysia.

Dalam pandangan yang disiarkan di majalah Dewan Sastera (Jun 1982), Ketua I Gabungan Persatuan Penulis Nasional (GAPENA), Tan Sri Ismail Hussein mengharapkan supaya alam pemikiran komuniti Cina dan India, serta penganut agama Buddha, Hindu dan Kristian turut ditampilkan secara terbuka dalam Sastera Kebangsaan.

Sesungguhnya, memang ada usaha berbuat demikian oleh kelompok Sasterawan Kavyan, penulis keturunan Siam, serta penulis beragama Hindu dan Buddha yang menulis cerpen Bahasa Malaysia.

Namun begitu, kita jarang membaca cerpen yang mengangkat dan menggambarkan hal-hal berkaitan ajaran Kristian. Sejak dahulu, watak beragama Kristian lazim ditonjolkan secara negatif; atau akhirnya masuk Islam.

Dalam hal ini, kejayaan Saroja Theavy Balakrishnan menyelitkan unsur-unsur Kristian secara amat kemas, teliti dan kreatif dalam cerpen wajar dipuji. Karya-karya beliau pernah menang Hadiah Cerpen Malayan Banking-DBP, Peraduan Menulis Cerpen Pelbagai Kaum, Hadiah Sastera Kumpulan Utusan, dan Pertandingan Menulis Cerpen Formula Malaysia.

Cerpen yang akan dibincangkan di sini berjudul “Dalam Perut Jerung Raksasa” yang tersiar di majalah Dewan Sastera (Mei 1997), sebelum dimuatkan dalam buku Keinginan Kecil di Celah Daun (2003).

Secara ringkas, kisahnya mengenai Selvi (30 tahun) yang risau memikirkan adik lelaki tunggalnya, Saravanan (15 tahun), yang sudah seminggu tidak pulang ke rumah. Si ibu, seorang balu, pula sedang resah menunggu.

Pada lapis permukaan, cerpen ini mengkritik “anak-anak muda yang begitu gian untuk menonton filem Tamil”. Malah, amalan menonton filem baharu “sudah menjadi tradisi masyarakat India”. Penonton di pawagam pula digambarkan “seperti boneka yang bernyawa”.

Tiba-tiba, muncul seorang wanita tua bersari putih dan berkulit cerah; wajahnya “berkedut seribu” dan terpancar “sekuntum senyuman raja” (senyum yang dibuat-buat). Nenek misteri itu – yang langsung tidak dikenali oleh Selvi – tahu segala hal mengenai Saravanan.

Misalnya: “Adikmu itu ketagih filem. Setiap hari dia mesti menonton sekurang-kurangnya satu filem Tamil. Dan satu-satu filem itu ditontonnya dua tiga kali bukan? … Dan banyak kali juga dia mencuri menonton filem lucah bersama-sama kawan-kawannya bukan?”

Wanita tua misteri, bersari putih, berkulit cerah dan wajah berkedut seribu itu juga memberitahu Selvi: “Sudah lama mak cik kenal dia [Saravanan]. Sudah terlalu lama. … Dia tidak pernah mendengar suara halusku.”

Tentu sahaja kita akan tertanya-tanya siapakah nenek itu. Selvi juga memikirkan perkara sama, lalu bertanya kemungkinan wanita tua itu seorang tukang tilik.

“Tidak! Jangan menuduh aku begitu. Sekali-kali tidak akan aku langgar hukum alam. Aku bergerak bersama masa. Aku tidak mendahului masa yang ditetapkan oleh Yang Esa.” Demikian nenek misteri itu memberikan jawapan yang tidak menjawab soalan.

Kata-kata “Aku bergerak bersama masa” dan “Aku tidak mendahului masa yang ditetapkan oleh Yang Esa” membuktikan wanita tua itu bukan orang biasa. Malah, pembaca yang teliti akan menyedari kehadiran unsur-unsur ajaran Kristian yang diselitkan secara amat halus dan kreatif.

Selvi mula menyedari bahawa tenaga fizikal yang dimiliki oleh warga emas itu adalah luar biasa; iaitu semasa wanita tua itu menolak kedua-dua tangan Selvi yang menyembah memohon bantuan untuk mencari dan menyelamatkan Saravanan.

Unsur ajaran Kristian lebih menyerlah selepas itu apabila wanita tua berkenaan bertanya kepada Selvi yang beragama Hindu: “Sanggupkah kau menukar nyawamu dengan nyawanya? … Sanggupkah kau, demi mendapatkan semula adikmu itu?”

Apabila kita membaca cerpen ini sepenuhnya, tidak timbul apa-apa keadaan di mana Selvi terpaksa menyerahkan nyawanya demi menyelamatkan nyawa adiknya, Saravanan.

Digambarkan bagaimana “wajah perempuan tua hilang ditelan kegelapan” selepas menyampaikan amanat penting kepada Selvi: “Tidak ada kasih sayang yang lebih besar daripada mengorbankan nyawa sendiri untuk menyelamatkan orang lain.”

Kata-kata itu secara umum akan dilihat sesuai dengan jalan cerita (plot) di mana Selvi mahu menyelamatkan Saravanan yang terlalu ketagih menonton filem Tamil di pawagam dan filem lucah bersama kawan-kawan.

Akan tetapi, hanya pembaca yang benar-benar teliti dan prihatin akan menyedari bahawa dialog yang diucapkan oleh wanita tua misteri, berkulit cerah dan bersari putih itu merupakan petikan kitab agama Kristian.

“Tiada kasih yang lebih besar daripada kasih seorang yang mengorbankan nyawanya untuk sahabatnya.” – Yohanes 15:13 (Alkitab Versi Borneo)

“Jika seseorang mati bagi sahabat-sahabatnya, hal itu menunjukkan bahawa dia orang yang paling mengasihi mereka.” – Yohanes 15:13 (Alkitab Berita Baik  Versi Indonesia)

Tidak mustahil, wanita misteri itu yang tahu segala hal mengenai Saravanan ialah Roh Kudus (Holy Spirit) yang hadir untuk menyampaikan dakwah serta menyelamatkan Saravanan dan kaum India yang hidup “seperti boneka yang bernyawa”.

Saroja Theavy Balakrishnan sebagai seorang penganut Kristian tentu menyedari perkara ini. Keberanian dan kesungguhan beliau menyampaikan mesej seperti ini secara simbolik dan kreatif dalam sebuah cerpen Bahasa Malaysia adalah selaras harapan dan cadangan Allahyarham Ismail Hussein pada tahun 1982. [Lihat juga — Biodata Sasterawan Kavyan]

[Rencana ini pertama kali disiarkan di Eksentrika pada 31 Disember 2019. © Uthaya Sankar SB. Harap maklum bahawa anda membaca sebarang paparan di mana-mana blog kendalian Uthaya Sankar SB atas pilihan sendiri. Hubungi uthayasb@gmail.com jika ada sebarang pertanyaan.]

Sasterawan Kavyan Yang Hilang – Bahagian 2

[Sambungan daripada — Bahagian Satu] Berikut adalah sebahagian lagi penulis kaum India yang sudah tidak lagi menghasilkan karya kreatif Bahasa Malaysia.

Jayanthi Mahalingam dilahirkan di Kuala Lumpur. Cerpen “Rantai Mutiara” tulisannya menang hadiah ketiga dalam Peraduan Menulis Puisi dan Cerpen Pelbagai Kaum I (2001) dan termuat dalam antologi Alangkah Indahnya Salju (2003).

Lettah adalah penulis kaum India yang pertama sekali terpilih menyertai program Minggu Penulis Remaja (MPR) 1986. Cerpen berjudul “Antara Dua Pilihan” yang termuat dalam antologi Impian Murni (1986) adalah karya sulungnya.

Nyanaambigai Rajanthran lahir di Kuantan, Pahang dan membesar di Kamunting, Perak. Kini mengajar di Politeknik Seberang Perai, Pulau Pinang. Beliau pernah menyertai program MPR 2003. Cerpen tunggal berjudul “Dendam Leela” tersiar di majalah Tunas Cipta (November 2003).

Omana Nair lahir di Pulau Pinang. Beliau mendapat ijazah sarjana dalam bidang komunikasi korporat dan bekerja di Manila, Filipina. Cerpen tunggal berjudul “Harap Anda Tidak Membaca Ini” menang saguhati dalam Hadiah Cerpen Malayan Banking-DBP II dan termuat dalam antologi Menara 2 (1989).

Parveen Kaur Gill Pritam Singh menulis cerpen tunggal berjudul “Titik Nyawa” sebagai tugasan mata pelajaran minor semasa mengikuti pengajian sarjana muda Bahasa Inggeris di Universiti Putra Malaysia (UPM). Cerpen itu tersiar di akhbar Mingguan Malaysia (7 Mei 2000). Kini, beliau bertugas sebagai pensyarah di Pusat Bahasa, Universiti UCSI, Kuala Lumpur.

Prabhawathy Govindarajoo @ S.G. Prabhawathy lahir dan membesar di Kamunting, Perak. Cerpen berjudul “Meenatchi” tersiar di majalah Dewan Masyarakat (April 2002) sebelum dimuatkan dalam antologi Vanakam (2002). Cerpen “Pusaran Rindu” pula tersiar di majalah Dewan Siswa (Ogos 2003). Sajaknya tersiar di akhbar Metro Ahad, manakala beberapa rencana di majalah Dewan Bahasa dan Dewan Budaya.

Sardah Appalasamy lahir di Tanjung Malim, Perak dan membesar di Kuala Lumpur. Beliau menyertai bengkel penulisan cerpen kendalian Uthaya Sankar SB di Universiti Malaya (UM) sebelum terpilih ke program MPR 1996. Novel sulungnya berjudul Mahligai Syurga (2015).

Sritharanee Subramaniam lahir di Tapah, Perak. Cerpen “Aku Dilahirkan Oleh Seorang Lelaki” menang hadiah kedua Peraduan Menulis Cerpen Pelbagai Kaum I (2001). Cerpen “Kepanasan Seketul Salji Hitam” menang hadiah pertama manakala cerpen “Yang Berenang” menang saguhati dalam Peraduan Menulis Cerpen Pelbagai Kaum III (2003).

Srivali Seeridaram menamatkan pengajian ijazah sarjana muda dan diploma pendidikan di Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM) sebelum berkhidmat sebagai guru. Cerpen “Keputusan Terakhir” menang saguhati Hadiah Cerpen Maybank-DBP V. Cerpen “Retak-retak Kebenaran” menang hadiah pertama manakala cerpen “Sumpah” menang hadiah ketiga dalam Hadiah Cerpen Maybank-DBP VII.

V. Suresh Kumar S.V. Vijayathevan  pernah menang Pertandingan Mengarang Autobiografi (1982) anjuran Jabatan Pendidikan Negeri Melaka. Cerpen berjudul “Air Ditetak Tidak Akan Putus” menang saguhati Hadiah Cerpen Malayan Bank-DBP I, manakala cerpen “Bintang di Langit Boleh Dikira, Arang di Muka Tidak Disedari?” menang saguhati Hadiah Cerpen Malayan Bank-DBP III.

Thilagavathi Arumugam lahir di Kuala Lumpur. Beliau pernah menang dalam pertandingan deklamasi sajak peringkat sekolah pada tahun 1988 dan 1991. Cerpen berjudul “Kurniaan” menang saguhati Hadiah Cerpen Maybank-DBP V dan termuat dalam antologi Menara 5 (1993).

Rumusan dan Cadangan

Sekiranya diteliti, pertandingan dan sayembara ternyata menjadi pemangkin kepada kemunculan generasi baharu penulis kaum India sejak tahun 1980-an. Walau bagaimanapun, sebagaimana diakui pengkaji Sastera Kebangsaan seperti Mohamad Saleeh Rahamad, Krishanan Maniam dan Saravanan P. Veeramuthu, ramai yang hanya berkarya apabila ada peraduan.

Ramai juga yang berhenti menulis selepas menghasilkan tidak sampai tiga buah karya. Daripada 16 individu kaum India yang terpilih menyertai program MPR sejak tahun 1985, hanya empat orang didapati masih berkarya. Jaymani Sevanathan yang menyertai MPR 2019 diyakini akan terus prolifik dan menyerlah.

Menghasilkan karya bukan mudah, sebagaimana diakui Srivali Seeridaram semasa berkongsi pengalaman kreatif pada Simposium Penulis Pelbagai Kaum II di Pulau Pinang pada 17-21 November 2000. Hampir setiap Sasterawan Kavyan terlibat dalam bidang kerjaya yang tidak berkait secara langsung dengan dunia sastera dan penulisan kreatif.

Dalam hal ini, pelbagai program bahasa, sastera, seni dan budaya anjuran Kumpulan Sasterawan Kavyan (Kavyan) sejak tahun 1999 — Rujuk Contoh di Sini — ternyata memainkan peranan penting sebagai pemangkin kepada usaha memastikan golongan Sasterawan Kavyan terus aktif menyumbang kepada perkembangan Sastera Kebangsaan.

Menjelang tahun 2020, Majlis Bahasa dan Sastera Pelbagai Kaum di bawah Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) wajar memastikan sumbangan dan kehadiran golongan Sasterawan Kavyan diiktiraf dan dihargai.

Ruang penyiaran karya kreatif seperti sajak dan cerpen, serta esei, kritikan dan ulasan di majalah-majalah DBP juga penting bagi menggalakkan Sasterawan Kavyan terus bersinar dan menyerlah. [Lihat juga — Biodata Sasterawan Kavyan]

[Rencana ini pertama kali disiarkan di Eksentrika pada 24 Disember 2019. © Uthaya Sankar SB. Harap maklum bahawa anda membaca sebarang paparan di mana-mana blog kendalian Uthaya Sankar SB atas pilihan sendiri. Hubungi uthayasb@gmail.com jika ada sebarang pertanyaan.]

Penulis Bantu Penulis

Mulai Januari 2020, saya bercadang memperuntukkan seratus ringgit (RM100) seorang bagi menyokong penulis pelbagai kaum dan pelbagai bahasa yang menerbitkan sendiri (swaterbit, self-publish) karya dalam bentuk buku.

Peruntukan ini sebagai tambahan kepada wang yang biasa saya gunakan untuk membeli buku-buku lain dalam pasaran.

Sebagai penulis sepenuh masa yang menerbitkan sendiri buku sejak tahun 2001, saya amat memahami perlunya sokongan orang ramai; khasnya daripada kalangan rakan-rakan penulis.

Saya sangat bernasib baik kerana selalu mendapat sokongan rakan-rakan budiman — walaupun anehnya, tidak ramai “penulis” yang tampil membantu.

Contoh senarai penyumbang budiman: Nari! Nari! (2015) — Mandala Bicara (2016) — Ikan Patin dan Beruang Besar (2017) — Thirukkural dan Megha Duta (2018) — Ramayana dan Mahabharata (2019) — Vetalam dan Vikramaditya (2020).

Peruntukan RM100 (seorang) yang saya nyatakan tidaklah terlalu besar, tetapi mengikut kemampuan saya.

Bagi memastikan tiada apa-apa masalah, syarat-syarat berikut ditetapkan:

1 – Mestilah warganegara Malaysia.

2 – Buku swaterbit (self-publish) sahaja.

3 – Ada ISBN. Ya, wajib.

4 – Dicetak di Malaysia.

5 – Karya dalam Bahasa Malaysia, Inggeris, Tamil, Mandarin, dan bahasa-bahasa lain di Malaysia.

6 – Karya tidak membunuh bahasa — contohnya menggunakan “ke” di tempat “kah”, atau sengaja mencampur aduk bahasa. (Karya yang menggunakan “ke” di tempat “kah” memang automatik tidak dilayan.)

7 – Buku yang dijadual terbit pada tahun 2020 sahaja.

8 – Penulis perlu mengirim senaskhah buku kepada saya untuk simpanan dan dokumentasi (selepas saya membuat bayaran).

9 – Keutamaan — tentunya! — kepada para penulis yang pernah membeli dan menyokong penerbitan buku-buku saya.

Sudilah menghubungi saya (Uthaya Sankar SB) menerusi WhatsApp 011–11411952 untuk perbincangan lanjut.

Sasterawan Kavyan Yang Hilang – Bahagian 1

Istilah “Sasterawan Kavyan” mula digunakan secara rasmi susulan Diskusi Sastera Kavyan anjuran Bahagian Teori dan Kritikan Sastera, Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) pada 10 Julai 2004.

Ia merujuk kepada golongan penulis kaum India yang menghasilkan karya kreatif seperti puisi, sajak, cerpen, novel, ulasan, dan esei dalam Bahasa Malaysia.

Apabila bercakap mengenai Sasterawan Kavyan yang prolifik dan aktif mewarnai peta Sastera Kebangsaan sejak tahun 1990-an, dua nama yang sering disebut ialah Saroja Theavy Balakrishnan dan Uthaya Sankar SB.

Bagi Mohamad Saleeh Rahamad (Dewan Sastera, Januari 2003), dua nama itu menjadi “mercu tanda” bagi kejayaan penulis kaum India di Malaysia. Manakala, Krishanan Maniam menerusi esei dalam buku Pengajian India: Bicara Pelbagai Perspektif (2006) menyimpulkan bahawa selain daripada dua nama di atas, “yang lain hanya muncul semasa peraduan sahaja.”

Dalam senarai dokumentasi Kumpulan Sasterawan Kavyan (Kavyan), terdapat sekitar 30 orang penulis kaum India yang pernah menulis cerpen sejak tahun 1985. Jumlah ini tidak termasuk penulis veteran seperti Joseph Selvam dan N.S. Maniam yang aktif berkarya pada tahun 1970-an, serta penulis yang hanya mengkhusus pada penulisan sajak atau esei.

Dalam akhbar Mingguan Malaysia (26 Mei 2013), dinyatakan bahawa hanya ada empat penulis kaum India yang masih berkarya secara konsisten sehingga kini. Malangnya, nama empat penulis terbabit tidak pula dinyatakan.

Raja Rajeswari Seetha Raman yang membentangkan kertas kerja pada Simposium Penulis Pelbagai Kaum (7-8 Ogos 2015) di Kota Kinabalu, Sabah mengatakan hanya ada tiga penulis kaum India yang masih aktif berkarya; dan hanya seorang daripadanya menulis cerpen.

Menurut data terkini Kavyan, pada masa sekarang, terdapat sekitar sepuluh sahaja penulis kaum India yang masih aktif menghasilkan karya Sastera Kebangsaan (Mingguan Malaysia, 12 Mei 2019).

Di manakah penulis selebihnya? Rencana ini berusaha “memperkenalkan semula” beberapa penulis kaum India yang hadir dalam peta Sastera Kebangsaan mulai tahun 1980-an, tetapi kebanyakannya hilang selepas menghasilkan tidak sampai tiga buah cerpen.

Hasil tinjauan mendapati bahawa seramai sembilan penulis hanya ada sebuah cerpen yang tersiar. Terdapat lima penulis yang pernah menghasilkan (menyiarkan) dua buah cerpen, empat penulis dengan masing-masing tiga buah cerpen, manakala masing-masing seorang penulis dengan lima dan enam buah cerpen.

Saroja Theavy Balakrishnan, Uthaya Sankar SB dan M. Mahendran pula paling banyak dan produktif menghasilkan cerpen. Selebihnya, sejak tahun 1985, terdapat sejumlah 42 buah cerpen yang dihasilkan oleh 20 penulis kaum India yang dikategorikan sebagai “tidak prolifik”.

Kenali Penulis yang “Hilang”

Berikut dipaparkan sedikit maklumat yang berjaya dikumpul mengenai beberapa penulis kaum India yang sudah tidak lagi aktif menghasilkan karya kreatif.

Amerjit Singh pernah disifatkan oleh Amir Tan (Dewan Sastera, November 1988) sebagai “antara penulis baru yang berbakat”. Pemuda ini menghasilkan cerpen berjudul “Siswazah Majid” yang tersiar di akhbar Mingguan Malaysia (10 Ogos 1986). Sebuah lagi cerpen karya Amerjit berjudul “Skandal di Menara Gading” dan tersiar di majalah Dewan Sastera (Januari 1987).

Bathmavathi Krishnan pernah berkhidmat sebagai pustakawan di Perpustakaan Universiti Malaya (UM). Cerpen sulung beliau berjudul “I Love You, Raj” termuat dalam antologi Vanakam (2002), manakala sebuah lagi cerpen berjudul “Meredah Belantara” tersiar di majalah Dewan Masyarakat (November 2003). Beliau pernah dilantik menjadi Senator Dewan Negara (2013-2019).

Devaraj P. Thangaraju merupakan anak jati Kuala Lumpur. Selepas tamat pengajian di UM, Devaraj berkhidmat (sehingga kini) sebagai editor di Penerbit Universiti Malaya. Cerpen beliau berjudul “Kampung Dunia” (Mingguan Malaysia, 26 September 1993) dan “PPBI vs KPUG” (Mingguan Malaysia, 26 November 1995).

Dhranee Nathan Gopinathan lahir di Melaka. Beliau mula menulis puisi, cerpen, rencana dan novel semasa menjalani latihan praktikal sebagai wartawan di akhbar Berita Harian. Cerpen “Hibiscus Rossa” adalah cerpen sulungnya. Cerpen itu menang saguhati Hadiah Cerpen Malayan Banking-DBP III dan termuat dalam antologi Menara 3 (1990).

Ganesan Duraisamy lahir di Banting dan membesar di Shah Alam, Selangor. Beliau menyertai program Minggu Penulis Remaja (MPR) anjuran DBP pada tahun 1997. Cerpen tunggal tulisannya berjudul “Tidak Sehaluan” dan termuat dalam antologi Vanakam (2002).

Gunasegaran Sangani menyertai program MPR pada tahun 1988. Talib Samat dalam buku Menangani Penulisan Kreatif Sastera Remaja (1992) menyenaraikan Gunasegaran bersama-sama “penulis-penulis cerpen yang berpotensi.” Beliau merupakan bekas guru dan kini menjadi pengurus takaful. [Bersambung — Bahagian Dua]

[Rencana ini pertama kali disiarkan di Eksentrika pada 17 Disember 2019. © Uthaya Sankar SB. Harap maklum bahawa anda membaca sebarang paparan di mana-mana blog kendalian Uthaya Sankar SB atas pilihan sendiri. Hubungi uthayasb@gmail.com jika ada sebarang pertanyaan.]