Sambutan Hari Malaysia pada 16 September
sepatutnya menjadi upacara kebangsaan, dan bukannya tarikh 31 Ogos yang sering
dipropagandakan sebagai Hari Kemerdekaan.
Demikian pandangan yang ditegaskan oleh William Mangor dari Kuching, Sarawak
apabila diminta mengulas kempen menutut cuti umum bagi Bumi Kenyalang pada 22
Julai.
“Tarikh 31 Ogos 1957 adalah tarikh Tanah
Melayu merdeka. Negara Sarawak merdeka pada 22 Julai 1963 manakala Negara Sabah
(Borneo Utara) merdeka pada 31 Ogos 1963.
“Pada tarikh 16 September 1963, sebuah
persekutuan yang dinamakan Malaysia dibentuk oleh empat buah negara setaraf,
iaitu Singapura, Malaya, Sabah dan Sarawak,” kata wartawan keturunan Bidayuh
itu.
Topik yang sedikit sensitif ini menjadi
bahan perbincangan kami baru-baru ini menjelang Bulan Kemerdekaan.
Dapat diperhatikan bahawa William
menggunakan frasa “Negara Sabah” dan “Negara Sarawak” sedangkan kita sudah
terbiasa menggunakan istilah “negeri” apabila merujuk kepada kedua-duanya.
Pemuda kelahiran Melaka yang menguasai
Bahasa Malaysia, Inggeris, Iban dan Bidayuh itu memberikan penjelasan
berdasarkan fakta sejarah yang tidak diajar di sekolah.
“Semasa pembentukan Persekutuan Malaysia
pada 16 September 1963, perjanjian yang ditandatangani tidak menurunkan taraf
Sabah dan Sarawak kepada negeri. Sebaliknya, kedua-duanya adalah rakan kepada
Tanah Melayu dalam Persekutuan Malaysia,” katanya.
Pada pandangan Nagathisen Katahenggam dari Pulau Pinang pula, reaksi
republikanisme itu bukanlah sesuatu yang menghairankan.
“Reaksi republikanisme ini wujud kerana
persepsi rakyat Sabah dan Sarawak bahawa mereka ditekan oleh pemerintah pusat.
Mereka berpendirian bahawa kemerdekaan (keluar daripada Malaysia) akan membuka
peluang lebih luas.
“Pada penelitian saya, jika Persekutuan
Malaysia mahu kekal utuh, pemerintah pusat harus membuka mata,” katanya sambil
merujuk kepada pelbagai perkembangan di Sabah dan Sarawak yang dilaporkan di
pelbagai media alternatif sejak beberapa bulan lalu.
Fakta yang disembunyikan dalam buku teks
“Saya percaya masih ramai generasi muda
kita belum mengetahui signifikan sambutan 22 Julai ini kerana ada antara mereka
percaya Sarawak merdeka selepas menyertai pembentukan Malaysia,” Timbalan Ketua
Menteri Sarawak, Datuk Pattingi Tan Sri
Alfred Jabu Numpang dilaporkan berkata demikian ketika berucap pada Majlis
Penghargaan Sambutan Perayaan 50 Tahun Sarawak Merdeka Dalam Malaysia pada 22
Julai 2014.
Sedikit rujukan bahan arkib menemukan berita
di akhbar The Sunday Times (1
September 1963) yang melaporkan kemerdekaan Sabah:
“On
top of a hillock the new Sabah flag was flying proudly in the morning breeze in
front of the District Council building. District Councillors and village elders
took up positions before the proclamation made in various languages.”
Maklumat dan fakta seperti ini memang sudah
tidak didedahkan dalam mana-mana media arus perdana. Malah sudah terpadam
daripada buku-buku teks di sekolah.
Rakyat Malaysia seolah-olah dimasukkan
dalam suatu acuan yang sama untuk menghasilkan penduduk yang hanya tahu
“sejarah” yang dimanipulasi dan disogokkan oleh pemerintah dan kuasawan.
Akibat ditekan dan ditindas dalam perkara
berkaitan kedudukan sebenar Sabah dan Sarawak dalam Persekutuan Malaysia, ramai
penduduk Sabah dan Sarawak yang bangkit memanfaatkan media alternatif dan laman
rangkaian sosial seperti Facebook
untuk mendedahkan fakta-fakta yang disembunyikan.
Satu lagi topik yang dibincangkan dalam
kerangka tajuk berkaitan Hari Malaysia adalah berkaitan isu perkauman dan
konlfik agama yang semakin berleluasa di negara bertuah ini.
“Saya cenderung untuk merujuk Quran, di mana Allah menjadikan manusia itu pelbagai kaum, bangsa, suku dan puak.
Sememangnya diciptakan begitu untuk saling melengkapi dan berhubungan secara
harmoni dan saling kenal-mengenali serta saling memahami,” kata Mohamad Feroz Mohammad Zaini yang
menggunaan nama Abang Long di Facebook.
Rakan daripada etnik Banjar yang lahir di
Singapura dan kini tinggal di Klang berpendirian bahawa apabila kita tinggal di
sebuah negara berbilang kaum, maka perasaan perkauman perlu dikawal sebaik
mungkin.
“Kita tidak boleh memusuhi sesuatu kaum.
Apa yang digalakkan adalah perkongsian hidup berteraskan kasih-sayang sesama
manusia,” kata Feros yang mendapat pendidikan rendah dan menengah di Taiping,
Perak.
Perkauman jadi makanan politikus
Bagi Nagathisen pula, selagi masyarakat
masih tidak boleh menerima konsep sekularisme serta masih kekal dengan
mentaliti “agama saya sahaja yang betul” maka tidak mungkin isu kaum dan agama
boleh diselesaikan di Malaysia.
William yang mengkagumi Nelson Mandela, Abraham Lincoln dan
Stephen Kalong Ningkan turut berkongsi pandangan dalam perbualan kami.
“Isu perkauman semakin menjadi-jadi kerana
pengaruh media yang membesar-besarkan isu yang kecil. Konflik antara kaum
mungkin boleh dikurangkan jika media mengurangkan ulasan-ulasan yang sensasi,”
katanya.
Pemuda itu berkongsi pandangan bahawa
konflik antara agama juga semakin menjadi-jadi lantaran sikap media yang umpama
menuangkan minyak ke dalam api. Katanya, dialog antara agama perlu dilakukan
bagi mengelakkan salah faham yang bakal merugikan semua pihak.
Dengan segala cabaran yang dihadapi,
mampukan kita mencapai perpaduan “Bangsa Malaysia” yang dimpikan?
Demikian satu lagi soalan yang saya kemukakan kepada rakan-rakan berkenaan.
“Belum mampu. Sikap kerajaan yang diterajui
UMNO dan Barisan Nasional (BN) sentiasa
memainkan isu agama dan perkauman. Kepercayaan antara kaum dan agama, terutama
di Semenanjung Malaysia, semakin pudar,” bidas William yang berumur 24 tahun
dan memiliki pengetahuan mendalam terhadap isu-isu semasa.
Pada pandangan Nagathisen, perpaduan Bangsa
Malaysia sebenarnya sudah pun wujud. Menurut anak jati Pulau Pinang ini,
walaupun isu perkauman digembar-gemburkan di media, realiti kehidupan kita
kekal aman.
Feroz juga optimis bahawa perpaduan Bangsa
Malaysia yang diimpikan itu sebenarnya sudah tercapai; cuma belum menepati
ciri-ciri penyatuan yang sempurna.
“Cuba kita renung kembali dengan hati
nurani kita. Sewaktu sekolah rendah, kanak-kanak pelbagai kaum, agama dan etnik
boleh berkongsi sebuku roti. Pada masa kini juga, kedai India ada menjual nasi lemak, kedai
Cina menjual kuih tepung talam dan kedai Melayu menjual vade,” katanya sambil mengimbas
pengalaman sendiri.
Berdasarkan pengalaman dan penelitian saya,
hubungan antara kaum menjadi renggang sedikit demi sedikit selepas Tun Mahathir Muhamad menjadi perdana
menteri pada awal 1980-an.
Akhirnya, pada masa sekarang, kita melihat
sendiri generasi muda yang menjadi mangsa manipulasi parti-parti politik dan
ahli politik yang menggunakan isu-isu perkauman dan konsep “pecah dan perintah”
demi kepentingan politik mereka.
Rakyat perlu berani bersuara lantang
Pada pandangan Feroz, semakin ramai anak
muda menolak politik dan politikus yang memporak-perandakan kehidupan
masyarakat.
“Majoriti rakyat marhaen sudah masak dengan
perangai politikus dari mana-mana parti yang hanya akan erat, rapat dan melekat
dengan orang ramai (rakyat) menjelang pilihan raya.
“Usai sahaja pilihan raya, politikus, wakil
rakyat dan Ahli Parlimen akan mula amat sibuk sehingga amat mustahil ditermui
oleh penduduk dan pengundi,” kata pengusaha perniagaan ini.
Nagathisen mempunyai pandangan yang hampir
senada. Pada penelitiannya, politikus di Malaysia belum cukup matang tetapi
sebaliknya terlalu terkongkong dengan ideologi parti sehingga sukar menyatakan
pendapat sendiri.
“Apabila ada politikus yang berani
menyuarakan pendapat yang berbeza dengan parti, maka mereka akan
sewenang-wenangnya dilabel sebagai proksi kepada parti lawan. Politikus kita
juga masih belum mampu membezakan antara kerajaan dan parti politik,” tegasnya.
William turut menyelar politikus di Malaysia yang
disifatkannya belum mencapai tahap kematangan yang diharapkan.
“Baik kerajaan atau pembangkang, kedua-dua
pihak sibuk saling menghentam. Hanya menjelang pilihan raya, masing-masing mula
berusaha mendekati rakyat dan pengundi,” katanya.
Demi kelangsungan survival politik,
mungkinkah politikus dan kuasawan sanggup mengubah sejarah dan menyembunyikan
fakta? Tentu sahaja soalan retorik ini tidak perlu dijawab.
Salah satu contoh terdekat adalah berkaitan
sambutan Hari Kemerdekaan pada 31 Ogos 2014.
“Penduduk Sabah dan Sarawak semakin lantang
mempersoalkan apakah perlunya mereka meraikan tarikh 31 Ogos 1957 sedangkan
hanya Tanah Melayu mencapai kemerdekaan pada tarikh itu.
“Untuk mengelakkan kepincangan yang wujud,
kita harus memilih antara Hari Kemerdekaan dan Hari Malaysia sebagai perayaan
utama,” Nagathisen mengemukakan cadangan untuk dibahaskan.
[Makalah ini ditulis pada 20 Ogos 2014 dan disiarkan di Kuala Lumpur Post pada 21 Ogos 2014. BACA MAKALAH BERKAITAN DI SINI. © Uthaya Sankar SB 2014. Harap maklum bahawa anda membaca makalah ini
serta segala kandungan di Blog Uthaya
Sankar SB atas pilihan
sendiri.]