Setiap kali sambutan
Hari Guru, sajak “Guru Oh Guru” (1979) karya Sasterawan Negara Datuk Usman Awang (Allahyarham) pasti mendapat perhatian. Selain daripada
dibacakan pada majlis di sekolah, sajak penuh makna itu juga sering disiarkan
semula di majalah, dijadikan poster di sekolah dan disiarkan menerusi
televisyen. Sajak “Keranda 152” juga sering diperkatakan dan dilaungkan orang
apabila berbicara soal bahasa. Biasanya kesemua perkara ini dilakukan tanpa
mengambil kira hak cipta, hak moral dan hak royalti pengarang. Mungkin ramai
yang tidak menyedari bahawa kesemua hak cipta karya Usman Awang dipegang dan
dipelihara oleh UA Enterprises Sdn Bhd. Malah, cukup menyedihkan apabila
pertubuhan penulis juga seperti sudah melupakan sumbangan arwah; khususnya pada
saat waris beliau menghadapi masalah hilang hak cipta Muzikal Uda & Dara baru-baru ini. Amatlah malang jika generasi muda tidak
didedahkan pada karya-karya sasterawan ini yang berjiwa Malaysia dan tidak
melihat pada kaum, agama dan warna kulit. Walau bagaimanapun, agak menarik
untuk diperhatikan bahawa Usman Awang terus menjadi idola dalam kalangan guru
dan murid/pelajar Sekolah Jenis Kebangsaan Cina. Bagi memastikan legasi Usman Awang tidak lenyap begitu sahaja, saya pernah menulis mengenai
beliau di akhbar Sinar Harian (29 Jun
2009) selain menyampaikan kertas kerja mengenai karya-karya beliau (19 Jun 2010). Kumpulan
Sasterawan Kavyan (Kavyan) turut mengangkat sajak-sajak beliau menerusi acara “Baca Puisi Sasterawan Negara” (19 Julai 2009). Walaupun saya tidak pernah
berpeluang bertemu Allahyarham semasa hayatnya, saya melakukan semua ini kerana
saya amat terkesan apabila berpeluang membaca sajak “Guru Oh Guru” buat kali
pertama pada tahun 1984. Semoga legasi Usman Awang tidak akan terkubur akibat
kekhilafan pihak yang sepatutnya sama-sama bertanggungjawab memeliharanya. Selamat
Menyambut Hari Malaysia!