Istilah kolattam merupakan gabungan dua
perkataan Tamil, iaitu “kol” (kayu pendek) dan “attam” (tarian). Maka, persembahan
ini juga boleh digelar “tarian kayu” dalam konteks Malaysia.
Kanak-kanak dan
remaja yang mengikuti kelas kolattam
di Aulong Lama, Taiping, Perak sejak Jun 2017 turut didedahkan mengenai sejarah
dan keunikan seni persembahan tradisional ini.
Secara tradisi, kolattam dipersembahkan pada mana-mana
majlis atau keramaian sebagai tanda meraikan kegembiraan. Pada suatu waktu
dahulu di Malaysia, majlis perkahwinan, kelahiran, ponggal, Deepavali dan sebagainya tidak lengkap tanpa persembahan kolattam. Walau bagaimanapun, keadaan
itu sudah berubah sekarang. Persembahan kolattam
hanya dapat disaksikan semasa Thaipusam, upacara di kuil dan majlis
persembahan kebudayaan.
Tarian tradisi
rakyat ini dikatakan bermula pada abad ketujuh di negara India, khususnya di
wilayah Mahabalipuram, Taripatri, Ramappa, Hampi dan Macherla. Golongan wanita
yang bekerja di sawah menari untuk menghiburkan hati pada waktu lapang.
Kemudian, apabila padi sudah dituai dan ponggal
disambut meriah, golongan wanita menari lagi dengan gembira.
Tarian kolattam biasanya ditarikan dalam
kumpulan seramai 8 hingga 40 peserta. Secara tradisi, penari terdiri daripada
golongan wanita sahaja, manakala golongan lelaki bermain alat muzik seperti
gendang dan simbal. Bagaimanapun, lama-kelamaan, lelaki dan wanita menari
bersama-sama dalam persembahan kolattam.
Pergerakan penari
biasanya bermula dengan gerak-geri yang lemah-lembut. Kayu yang dipegang di
kedua-dua tangan dipukul atau dipalu untuk menghasilkan bunyi. Pukulan atau
hentaman inilah yang memberikan tempo kepada tarian kolattam. Selain daripada memukul kayu sendiri, penari juga memukul
kayu yang dipegang oleh para penari lain secara berirama. Ada kala, kayu
dihentam ke lantai atau tanah.
Sebagaimana diakui
oleh kanak-kanak, remaja dan belia yang menyertai kelas kolattam di bawah Projek
Komuniti Kavyan di Aulong Lama, tarian ini amat
menghiburkan dan mempunyai banyak kebaikan. Peserta wajib menyertai sesi
latihan dan berdisiplin supaya mampu mengatur koordinasi tarian secara
berkumpulan. Ibarat telur sesangkak, pecah sebiji, pecah semua. Kalau seorang
penari melakukan kesilapan, keseluruhan persembahan akan menjadi cacat.
Penari wajib peka
pada setiap masa kerana gerakan tangan, kaki dan kayu adalah secara berterusan
dan mengikut corak tertentu yang perlu dihafaz secara mental. Perlu juga ada
koordinasi antara mata, telinga, tangan dan kaki penari bagi memastikan
persembahan boleh dilakukan secara indah, seragam dan harmoni.
Dalam filem Tamil, Telugu dan Hindi pula, tarian dandiya lazimnya melibatkan penari lelaki
dan wanita yang bersosial untuk saling berkenal-kenalan sambil menari.
[Baca juga - Paramapatam: Permainan Ular dan Tangga]
Makalah penuh boleh dibaca dalam buku Suvarna Bhumi (2022).
(Makalah
ini ditulis pada 5 Oktober 2017 dan tersiar di majalah Dewan Budaya pada Januari
2018. © Uthaya Sankar SB 2018. Anda jua mungkin berminat
membaca – Sasterawan Kavyan dan Sastera Kebangsaan – Penerimaan
Kaum India Terhadap Bahasa Kebangsaan – Buku-buku Uthaya Sankar SB)