வர்ணம் பூசிய பூனை
[எழுதி மொழியாக்கம் செய்தவர்: உதயசங்கர் எஸ்.பி]
அப்பா ஒரு நாள் இரவு வீட்டிற்கு வந்து எங்களை தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பினார். அவசர அவசரமாக வீட்டை விட்டு வெளியேறினோம். பின்னர் தீக்குச்சியை எடுத்து வீட்டை எரித்தோம். தீப்பிழம்புகள் வீட்டைச் சாம்பலாக்கியதை மொத்தக் குடும்பமும் பார்த்துக்கொண்டு நின்றது.
அன்றிலிருந்து நாங்கள் தங்குவதற்கு வீடு இல்லாமல் இடம் விட்டு இடம் பெயர்ந்து வருகிறோம். இந்த நிலை நன்றாக இருக்கிறது என்றார் அப்பா. சுவர்களுக்கு என்ன வண்ணம் பூச வேண்டும், எந்த முத்திரையிடப்பட்ட சாயம் பயன்படுத்த வேண்டும், நாமே சாயம் பூச வேண்டுமா அல்லது சாயம் பூச யாரையாவது வேலைக்கு எடுக்க வேண்டுமா, எவ்வளவு சாயம்
தேவைப்படும் போன்ற பலவற்றைப் பற்றி நாம் சிந்திக்கத் தேவையில்லை.
இது சாயத்தைப் பற்றியது மட்டுமே. எங்களுக்கு சொந்த வீடு இல்லாததால் நாம் அனைவரும் சேர்ந்து தவிர்க்கக்கூடிய நூற்றுக்கணக்கான பிரச்சனைகளை அப்பா பட்டியலிட்டார்.
"ஆனால், அப்பா," நாங்கள் ஒரு வேர்க்கடலை ஓடுக்குள் அமர்ந்திருந்தபோது எங்களில் ஒருவர் கூறினார். “அதிகாரப்பூர்வ நோக்கங்களுக்காக எந்த முகவரியைப் பயன்படுத்துவோம்? பள்ளி பதிவுக்கு எந்த முகவரியை கொடுக்க வேண்டும்? யாராவது நமக்கு கடிதம் அனுப்ப விரும்பினால் என்ன செய்வது; ஒருவேளை ஒரு ரசிகன்."
"நாடாளுமன்ற உரையையோ அல்லது நமது பிரதமர் அலுவலக முகவரியையோ கொடுங்கள்" என்று அப்பா தன்னிச்சையாக பதிலளித்தார். "குறைந்த பட்சம் அந்த குப்பை அஞ்சல்களையாவது நாம் பெற மாட்டோம்."